مارک‌های تقلبی و اجناس چینی


تولید مارک ایرانی

داستان برندها داستان تازه ای نیست. اینکه اجناس بی کیفیت را با مارک های معتبر بفروش می رسانند، اینکه جنس نامرغوب ولی رنگارنگ با داشتن مارکی دهان پرکن طرفدار بیشتری دارد، اینکه تولید کننده داخلی هم برای فروش محصولات و کالاهای خود در این آشفته بازار پوشاک باید بر روی اجناس خود مارک خارجی بزند، چیز تازه ای نیست. این قصه سر دراز دارد.

وقتی اجناس بی کیفیت و نامرغوب از راه مرزها و بصورت غیر قانونی و بعضا هم بصورت قانونی از طریق گمرک وارد کشور شده و در بازار توزیع می شوند و برخوردی جدی با آنها نمی شود، این خود باعث تشویق افرادی که در این زمینه فعالیت می کنند، می شود. اینها سود کلانی از این طریق به جیب می زنند، چرا از آن چشم پوشی کنند،وقتی کسی با آنها کاری ندارد؟!

کم نیستند کسانی که وقت و هزینه زیادی را برای برند بازی و چشم و هم چشمی می دهند تا از قافله مد عقب نباشند. این افراد به کیفیت کار اهمیت نمی دهند و فقط برایشان همین کافی است که مارکدار باشد. فرقی هم نمی کند مارکی معروف و دست اول باشد یا مارکی دست چندم و کمتر معتبر. مارکدار که باشد کافی است و همین علاقه شدید به مارکدار بودن، بازار مارکهای تقلبی را گرمتر می کند و افراد متقلب را در این وادی موفق تر و حریص تر. وقتی می توان جنس چینی را با چسباندن یک مارک تقلبی کم ارزش، که می توان آنرا به آسانی و با قیمتی اندک از بازار تهیه کرد، با چند برابر قیمت فروخت، چرا باید دنبال نمایندگی مارک های معتبر رفت که ممکن است بخاطر قیمت های بالای آنها بازاری به این گرمی نداشته باشند و فقط عده اندکی بتوانند از آنها خرید کنند؟! شاید هم این افراد به جامعه لطف می کنند، که با در اختیار قرار دادن اجناس مارکدار، علاقه افراد مارک دوست را ارضا می کنند و احساس رضایت از پوشیدن لباس مارک، هر چند تقلبی را، در افراد ایجاد می کنند!!!

وقتی می توان جنس چینی را با چسباندن یک مارک تقلبی کم ارزش، که می توان آنرا به آسانی و با قیمتی اندک از بازار تهیه کرد، با چند برابر قیمت فروخت، چرا باید دنبال نمایندگی مارک های معتبر رفت که ممکن است بخاطر قیمت های بالای آنها بازاری به این گرمی نداشته باشند و فقط عده اندکی بتوانند از آنها خرید کنند؟!

اجناس چینی بخاطر نیروی کار و مواد اولیه ارزان، قیمت بسیار پایینی دارند و این خود فروشندگان داخلی را ترغیب می کند که پوشاک چینی را وارد کنند و با یک مارک تقلبی به عنوان جنس ترک یا یک مارک معتبر بفروشند. این کار با توجه به اینکه هزینه مواد اولیه و نیروی انسانی در ایران نسبت به چین، بالاتر است، ضربه بزرگی به صنعت داخلی وارد کرده است و حتی منجر به تعطیلی تولیدی ها و بیکاری کارگران آن شده است. صاحب یک تولیدی وقتی ببیند وارد کردن کالایی که تولید می کند ارزان تر از تولید آن است و سود بیشتری بدنبال دارد، تولیدی خود را می بندد و بدنبال سود بیشتر میرود یا اگر هم نخواهد کار خود را تعطیل کند و وقتی ببیند که جنس باکیفیت و خوب او در بازار آنطور که باید فروش ندارد و چشم ها بدنبال مارک ها، آن هم از نوع خارجی است، او هم مجبور می شود برای فروش بیشتر و باقی ماندن در عرصه رقابت، بر روی اجناس خود مارک خارجی بزند.

تولید لیبل ایرانی

شاید اکثر خریداران بدانند که این کالایی که می خرند، تولید داخل است و این مارک تقلبی است، اما صرفا بخاطر مارکی که بر روی آن قرار دارد، آن لباس را می خرند تا از قافله مارک پوشان عقب نمانند.
مارک

اجناس چینی بخاطر نیروی کار و مواد اولیه ارزان، قیمت بسیار پایینی دارند و این خود فروشندگان داخلی را ترغیب می کند که پوشاک چینی را وارد کنند و با یک مارک تقلبی به عنوان جنس ترک یا یک مارک معتبر بفروشند. این کار با توجه به اینکه هزینه مواد اولیه و نیروی انسانی در ایران نسبت به چین، بالاتر است، ضربه بزرگی به صنعت داخلی وارد کرده است و حتی منجر به تعطیلی تولیدی ها و بیکاری کارگران آن شده است. صاحب یک تولیدی وقتی ببیند وارد کردن کالایی که تولید می کند ارزان تر از تولید آن است و سود بیشتری بدنبال دارد، تولیدی خود را می بندد و بدنبال سود بیشتر میرود یا اگر هم نخواهد کار خود را تعطیل کند و وقتی ببیند که جنس باکیفیت و خوب او در بازار آنطور که باید فروش ندارد و چشم ها بدنبال مارک ها، آن هم از نوع خارجی است، او هم مجبور می شود برای فروش بیشتر و باقی ماندن در عرصه رقابت، بر روی اجناس خود مارک خارجی بزند. شاید اکثر خریداران بدانند که این کالایی که می خرند، تولید داخل است و این مارک تقلبی است، اما صرفا بخاطر مارکی که بر روی آن قرار دارد، آن لباس را می خرند تا از قافله مارک پوشان عقب نمانند.

وقتی تبلیغات برای اجناس و مارک های خارجی زیاد است و وارد هر مغازه ای می شوید از جنس ترک و اروپایی تعریف می شود و جنس ایرانی را بی کیفیت معرفی می کنند، وقتی نظارتی بر روی ورود غیر قانونی پوشاک از طریق مرزها وجود ندارد، وقتی مواد اولیه ارزان در اختیار تولیدی ها قرار نگیرد، وقتی حمایت دولتی وجود نداشته باشد، نباید انتظار پیشرفت صنعت پوشاک داخلی را داشت.

وقت آن رسیده که دولت تدابیر جدی تری در این زمینه اتخاذ کند و برای بقا و پیشرفت صنعت پوشاک داخلی، سیاست ها، نظارت ها و حمایت های کاربردی تری را دنبال کند. اینکه صرفا ما نمایشگاه مد و پوشاک ایرانی داشته باشیم کافی نیست، باید زمینه های فرهنگی مناسب را ایجاد کرد، باید بستر سازی کرد و از نظر ذهنی مردم را آماده پذیرش کالاهای داخلی به جای کالاهای خارجی نمود و این میسر نمی شود مگر با تبلبغات صحیح و بالا بردن کیفیت محصولات و حمایت هایی که از محصولات داخلی می شود.

 

 

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *