پيراهن مردانه امروزي پيشينه بسيار طولاني دارد که فرم فعلي آن در اواخر قرن نوزدهم شروع به شکل گيري نمود .در سال 1871 شرکت برون و ديويس (Brown & Davis Co.) اولين نوع پيراهن را که قسمت سينه آن با دکمه بسته شده بود به ثبت رساند. تا قبل از آن مردم پيراهن را از سر به تن مي کردند. ولي تا آن زمان پيراهن براي مدت هاي طولاني به عنوان يکي از لباسهاي رو موقعيت خود را تثبيت کرده بود . تا قرن هجدهم پيراهن زير لباس رو پوشيده مي شد و تنها يقه آن قابل مشاهده بود و به اين ترتيب جزء لباسهاي زير محسوب مي شد. تا اواخر قرن نوزدهم پيراهن سفيد مظهر ادب بود، فقط کسي که به اندازه کافي پول داشت پيراهن خود را چند بار براي شستشو مي داد و افرادي که چند پيراهن براي تعويض داشتند مي توانستند پيراهن سفيد بپوشند . با توجه به اينکه انجام بسياري از کارها به تميزي پيراهن صدمه مي زد ، فقط شخصيتهاي خاصي مي توانستند آن را بپوشند.(در واقع اشراف و ثروتمندان) . در اواخر قرن نوزدهم پيراهن هاي راه راه هم به عرصه مد وارد شدند. البته آنها به سختي به عنوان بخشي از کت و شلوار رسمي – اداري آن زمان پذيرفته شدند. امروزه نيز به همين ترتيب مي باشد و چنين پيراهن هايي رسميت پيراهن سفيد را ندارند . فرم يقه يکي از اجزاء اصلي سبک پيراهن مي باشد . در گذشته يقه پيراهن ها به گونه اي ديگر برش مي شد و تفاوت اصلي آنها در يقه ايستاده و يقه معمولي بود . تا اواخر قرن نوزدهم يقه ايستاده با تنوع زياد وجود داشت و اندازه دور گردن پهناي يقه را تعيين مي کرد. به مرور يقه ايستاده جاي خود را به يقه معمولي (شکاري) داد . از دهه سي قرن بيستم يقه ايستاده با فراک و اسموکينگ ترکيب (ست) مي شد. هر دو يقه ها قابل تعويض بودند . اين کار اين مزيت را داشت که يقه به صورت روزانه قابل شستشو بود بدون اينکه قسمتهاي ديگر پيراهن فرسوده شود. مزيت ديگر آن اين بود که يک پيراهن با يقه هاي متنوع قابل پوشيدن بود. و اما پيراهن به فرم امروزي از اواخر جنگ جهاني اول شکل گرفت و تغيير چنداني نکرد. فقط جيب پيراهن در دهه شصت با کنار رفتن جليقه ي کت اضافه شد . ( پيراهن هاي سنتي جيب سينه ندارند )
پيراهن خوب در يک نگاه
در يک پيراهن خوب محل وصل آستين به مچ چند پيلي دارد. اغلب يک دکمه کوچک بالاي مچ آستين دوخته مي شود و از باز شدن نافرم آن هنگام پوشيدن جلوگيري مي کند.
تکه سرشانه پشت از خياطي سنتي پيراهن بر گرفته شده است. از آنجايي که افراد بلندي سرشانه متفاوتي دارند با اين روش پيراهن بهتر با ساختمان بدن تطبيق مي يابد. در توليد انبوه اين روش هزينه بر است..
هرچه تعداد بخيه ها بيشتر باشند پيراهن محکم تر است. پيراهن هاي خوب هشت بخيه در يک سانتيمتر دارند و با ماشين تک سوزن دوخته مي شوند (حتي براي دوخت هاي دوتايي). اين کار اين مزيت را دارد که پيراهن پس از شستشو روي درزها موج نخواهد داشت. در پيراهن هاي درجه متوسط از ماشين دو سوزن که دوخت موازي مي دهد استفاده مي شود .
پيراهن خوب بايد داراي تلق قابل جداسازي گوشه يقه باشد . اغلب تلق ها از مواد مصنوعي ساخته شده اند. تلق ها در واقع شکل هلالي خاصي به يقه مي دهند و از بلند شدن نوک آن جلوگيري مي کنند بخصوص وقتي که از کراوات استفاده مي شود. البته يقه دکمه دار به تلق نياز ندارد .
در يک پيراهن خوب راه هاي سر شانه به آستين بايد دقيقا جفت شوند. در توليد پيراهنهاي مرغوب هميشه به جفت شدن طرح پارچه توجه مي شود.
بدون دیدگاه